Ian Goldin, hoofd van de Oxford Martin School aan Oxford University, en Chris Kutarna, ook van Oxford Martin, hebben zojuist een boek gepubliceerd – Age of Discovery: Navigating the Risks and Rewards of Our New Renaissance.
Dat gaat over lessen die we kunnen trekken uit de periode van 1450 tot 1550 die bekend staat als het Tijdperk van de Ontdekking. De wereld maakte toen grote stappen voorwaarts – aangejaagd door Da Vinci, Michelangelo, Copernicus en Columbus – waaruit de Renaissance voortkwam. Wetenschap, onderwijs, de maakindustrie, communicatie, politiek en geopolitiek gingen op de schop.
‘Gutenbergs drukpers was de directe aanleiding’, meldde Goldin me per e-mail, ‘door het produceren en delen van kennis te veranderen van een zeer schaars goed tot iets wat in overvloed beschikbaar was. Voor die tijd monopoliseerden katholieke kerken kennis, met hun in kloosters opgeborgen handgeschreven Latijnse manuscripten. De Gutenberg-drukpers democratiseerde informatie en gaf een prikkel om te leren lezen. Binnen vijftig jaar was het oude monopolie van de katholieke kerk doorbroken en begon met de gedrukte preken van Luther een eeuw van religieuze oorlogen.’
Nu net als toen
‘Nu, als toen, hebben nieuwe media de uitwisseling van informatie gedemocratiseerd en daarmee de geluiden versterkt van diegenen die zich tekort gedaan voelen door de grote veranderingen’, aldus Goldin. ‘Nu, net als toen, lukt het publieke leiders en instellingen niet zich tijdig aan te passen en is het publieke vertrouwen tot een dieptepunt gedaald.’ Nu, net als toen, ‘is dit het beste moment in de geschiedenis om te leven’ – mensen zijn gezonder, geletterder en rijker dan ooit – en ‘er zijn nu meer wetenschappers dan in alle voorgaande generaties samen’.
En toch hebben veel mensen het gevoel slechter af te zijn. Want, net zoals in de Renaissance, staan de ankers in het leven van mensen – de werkomgeving en de gemeenschap – op het punt fundamenteel te worden verschoven. De snelheid van de technologische verandering is groter dan het gemiddelde vermogen tot aanpassing.
De taak van de overheid is om de vangnetten en de infrastructuur te versterken opdat individuen en bedrijven zo gewaagd mogelijk kunnen opereren als nodig – wat betreft leren, aanpassen en in zichzelf investeren.
Volkskrant 24 juni 2016 – Thomas Friedman, columnist van The New York Times: We beleven een transitie als in de Renaissance
