Een zoektocht over de rommelzolder van onze hedendaagse geschiedenis. Dat is het doel van deze website. Om daar vervolgens het beste uit te halen. En dan het beste van het beste: de essentie*.
Dit is geen boek en geen krant. Het zijn fragmenten die bijna vanzelf georganiseerd worden en misschien als rode draden aan elkaar gesmeed. Dit journalistieke project is tot stand gekomen vanuit bedrukt papier dat bijna voorbij is.
Waarom kranten en enkele bladen? Zij vormden van oudsher een belangrijk voertuig voor het publieke debat. Net als politieke partijen, kerken en bonden waren kranten zij heel lang richtinggevend voor het doel, de zin en de samenhang in het leven van mensen.
Roeptoeteren en schelden
De laatste tijd roeptoeteren we. En dat steeds meer dwars door elkaar heen. Mopperen is ordinair schelden geworden. Schelden op elkaar en vooral op de overheid is tot nationale volkssport verheven. Dat doen we vanachter computertjes, in onze eigen veilige bovenkamertjes.
Wat een merkwaardige tegenstelling: we noemen het immers sociale media. Maar we zitten in echokamers van ons eigen gelijk. We zijn permanent boos. Of in het beste geval bezorgd, met zoveel vragen. En bang, als we eerlijk durven zijn.
Streven naar waarheid
Zie dit project als een soort cultuurdiagnose. Als vervolg op testament van de pers dat een periode van 50 jaar bestreek, nu over de periode van pakweg de laatste 10 jaar. Op thema’s, trends en actuele discussies die zich vanzelf aandienen (en soms even snel weer verdwijnen).
Klopt het zo?
‘Hij zocht tot hij de onzichtbare onderdelen gevonden had. Hij bleef kijken tot er een verhaal was ontstaan dat volledig klopte.’
Ik ben erg geporteerd van deze twee regels van schrijver Kees van Beijnum in zijn boek Dichter op de Zeedijk (de Bezige Bij, 2003). Proberen te begrijpen was en is mijn beroep als journalist. Blijven kijken heeft iets te maken met streven naar waarheid.
Als die niet klopt, reageer dan. Zij het wel gefundeerd en als het even kan vanuit kranten als collectief voertuig.
Is er ondanks alle zorgvuldigheid iets niet goed weergegeven? Stuur me even een berichtje en we maken het nog beter of we halen het hele stukje weg.
Uitnodiging
Ik wil u uitnodigen met gefundeerde aanvullingen te komen en daarmee het verhaal af te maken. Als het erop aankomt verlangen we volgens mij naar een verhaal dat groter is dan wijzelf. We zijn, denk ik, ten diepste op zoek naar gemeenschap. Naar zin en zingeving. Naar doel en liefst ook nog wat samenhang.
‘Eigenlijk is er aan niets anders behoefte dan aan grote, platte stenen in de rivier van de tijd met zijn daverende stroomversnellingen. Stenen als rustplaatsen bij het oversteken’.**
* Misschien blijft er uiteindelijk maar één woord over. Het enige dat ertoe doet. Zo houd ik van het woord dignity. Zit ook iets van zelfsrespect in. En van manieren over en weer.
** Dr. Anne van der Meiden, in: Stroomversnelling toch wèl-varen, 1975.
