Van een samenleving die voortdurend verandert, worden mensen ongelukkig. Ze houden nu eenmaal van structuur en verliezen nu houvast.
Die notie is van René Cuperus (63), Europa-onderzoeker van Instituut Clingendael, overheidsadviseur en medeauteur van de ‘Atlas van Afgehaakt Nederland’. Hij zegt dat in een serie in het Nederlands Dagblad over de vraag ‘Wat is uw houvast in leven en sterven?’ Dat is de eerste vraag uit de Heidelbergse Catechismus. Een paar stukjes:
Wij leven in een houvast-crisis doordat continuïteit ontbreekt en traditie een vies woord is. Alles moet anders in deze samenleving, die met de rug naar de geschiedenis staat. Het is onduidelijk wat behouden mag blijven. Terwijl beschaving alleen kan bestaan bij een goede balans tussen behoud en vernieuwing.
Niet alleen het christendom is slachtoffer van die ontwikkeling. Al het traditionele en overgeleverde is verdacht. Symbolisch daarvoor is het woke-denken waarin zelfs het houvast aan de geslachten wordt losgelaten. Man en vrouw exit! Hoe extreem wil je het hebben?
Op de universiteiten leren studenten de dingen postmodern ter discussie te stellen, alles is beeldvorming en framing, en dat passen ze ook toe op de samenleving. En dat op zeer intolerante, agressieve wijze. Elke SGP’er moet bij wijze van spreken met een onelove-armband rondlopen. (…)
Neem het klimaat, de nieuwe religie van hoogopgeleiden. Natuurlijk moet het klimaatvraagstuk heel serieus worden genomen, maar niet ten koste van democratie, welvaart en sociale samenhang. (…) We zijn met z’n allen achter de klimaathysterie van meisjes van 16 aan het aanlopen, zonder benul van de geschiedenis. Dat is een groot gevaar.
