‘We zijn beland in een realiteit waarin ophef loont’, zegt filosoof Sebastien Valkenberg. Hij pleit voor nuchterheid in een oververhit debat.
Volgens hem zijn we een gevoelig landje geworden. Beleidsmakers zijn bang voor racist te worden uitgemaakt. Een activistische minderheid speelt een tango met hen. Valkenberg gebruikt de metafoor van de rookmelder die te scherp staat afgesteld. Hij noemt rapper Akwasi die in het AD vertelde dat zijn juf van de lagere school hem een keer ‘aquarium’ had genoemd. Weer een aanwijzing dat het in Nederland helemaal foute boel is en dat we sinds de slavernij nauwelijks iets zijn opgeschoten.
Zelf denkt Valkenberg dat de rookmelder iets te snel afgaat. Het probleem daarvan is dat als we steeds maar zeggen dat we in de hoogste alarmfase zitten, de waarschuwing haar waarde verliest. En wat gebeurt er bij een rookmelder als die voortdurend afgaat? Dan haal je de batterij eruit.
Politieke correctheid heeft twee bestanddelen: moralisme en intolerantie. Een boek, een film of een uitspraak wordt langs een morele meetlat gelegd in plaats van op eigen merites bekeken. Het intolerante zit hierin dat wanneer er is geconcludeerd dat een intellectuele uiting moreel tekortschiet, die uiting zijn bestaansrecht verliest.
Dat gaat heel ver, aldus Valkenberg. De Franse filosoof Voltaire zei 250 jaar geleden: “Ik versafschuw uw mening, maar zal tot mijn dood verdedigen dat u die kunt verkondigen.” Die wijsheid gaat niet meer op, we leven in een tijd van de omgekeerde Voltaires. Die zeggen: “Ik versafschuw wat u zegt en doe mijn uiterste best te voorkomen dat u het blijft zeggen.”
Piet H. de Jong, interview met Sebastien Valkenberg over zijn boek ‘Policolor in de polder. Hoe politieke correctheid Nederland dom maakt’, in: Nederlands Dagblad 9 april 2021.
