Europese landen en samenlevingen zijn zich stilaan gaan schamen over wie ze zijn. En dus wordt het erfgoed stuk per stuk gewikt, gewogen en (vaak) afgevoerd, alsof dat geen gevolgen kan hebben. De eigen beschaving gommen ze weg, alsof ze alleen maar met potlood in de geschiedenis is vermeld.
Zelfs de Europese Commissie deed vorig jaar pogingen om enthousiast mee te gommen. Middels interne richtlijnen voor inclusieve communicatie leren medewerkers en ambtenaren hoe ze voortaan moeten praten om mensen met een andere cultuur geen pijn te doen. Zeg dus niet „dames en heren” maar wel ’beste collega’s’. En – dat valt het meeste op – mijd christelijke termen. Zeg niet meer ’kerstperiode’, maar praat over de ’feestdagenperiode’. Ook christelijke namen zoals Maria of zo, worden beter vermeden. Dit is geen fictie, ik heb het document kunnen zien en we hebben een debat erover gehad. (…)
De ziekte is wijd verspreid. Europa, maar ook veel lokale besturen vinden het gebruik van christelijke termen en namen en het voortzetten van christelijke tradities discriminerend. In het Franstalig deel van België moest de paasvakantie een andere naam krijgen. (…)
Zelfhaat
Je eigen wortels en cultuur uitwissen ten behoeve van nieuwkomers (die heel vaak naar hier zijn gekomen om aan onderdrukking te ontsnappen), daar bestaan woorden voor: zelfhaat, zelfdestructie. Het vernietigen van die cultuur is raken aan wat de ziel van de samenleving maakt. Het is beslist niet onschuldig. Dat is in de loop van de menselijke geschiedenis nooit onschuldig geweest. (…)
Hoe kan een christelijk woord een allochtoon pijn doen? Concreet. Kerstmis. Voor sommigen een religieus feest ter herdenking van de geboorte van Christus. Voor anderen een oeroud feest voor de terugkeer van het licht en de zonnewende. Voor nog anderen gewoon gezelligheid binnen de familie. Hoe kan je daarmee de allochtone medemens pijn doen? Lijkt me totaal absurd. Europa heeft zijn wortels. Like it or not. (…)
