Wat reageert Nederland naïef op het afgrijselijke nieuws dat de bedreigde kroonprinses haar ouderlijk paleis niet kan verlaten.
Kamerleden vinden het ’heftig’ en ’echt heel erg’, de evengoed bedreigde premier perst z’n lippen op elkaar en het halve land beweent op de sociale media vooral de hinder voor een onbezorgd studentenleven voor de prinses. De ernst van de zaak lijkt niet door te dringen.
Het gaat niet om het treurige feit dat Amalia een vrij studentenleven moet missen, maar om haar leven zelf dat in groot gevaar is. De permanente doodsangst. Ook het persoonlijke drama ten paleize behelst het recht op leven van de gehele koninklijke familie. Het gaat niet om gemiste studentenjool, maar om een vonnis – ontvoering, geweld, dood – dat als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt en hoe je, opgesloten in die benauwenis, als jonge vrouw met die doodsangst moet leven. (…)
Als de meest moordlustige tak van de georganiseerde misdaad het op je gemunt heeft, dan zijn je ouders en je zussen ook niet veilig. De brede dreiging is precies de bedoeling: totale destabilisatie. In september bleken er aanwijzingen te zijn dat Amalia in het vizier is van de Mocro-maffia, de bedreigingen met een ontvoering waren ernstig, er werden meteen veiligheidsmaatregelen genomen.
Wie dacht dat dat binnen een paar weken met een sisser zou aflopen, heeft geen idee hoeveel macht de Mocro-maffia heeft en hoe groot de persoonlijke, maatschappelijke en politieke schade is die zo’n bedreiging berokkent. Het tekent de deplorabele stand van de misdaadbestrijding in Nederland: als de kroonprinses onder dezelfde onvrije omstandigheden moet leven als de bedreigde en zwaar bewaakte Geert Wilders (die nooit meer vrijheid zal kennen), dan is er iets grondig misgegaan in dit land. Dan is de bestrijding van drugscriminaliteit en religieus extremisten bewezen mislukt. (…)
Het lot van Amalia treft ons allen, in veel opzichten.
Nausicaa Marbe, Bedreiging Amalia is ook terrorisme, column in: Telegraaf 14 oktober 2022
